بالا را نگاه کن

آیا می‌دانستید که اگر یک کرکس را در قفسی با حدود دو متر مساحت قرار دهید، در حالی که سقف این قفس باز است، این پرنده هیچ وقت تلاش نخواهد کرد که فرار کند. او پرواز را از یاد خواهد برد، اگر چه به خوبی به فن پرواز آگاه است، او تا ابد در آن قفس رو باز بی آن که تلاش برای پرواز کند، باقی خواهد ماند.

خفاش هم نمی‌تواند از سطح صاف پرواز کند. او باید حتماً خود را از یک بلندی به سمت زمین پرتاب کند و سپس به پرواز درآید. اگر خفاشی بر روی زمین افتاده باشد، باید حتماً با استفاده از هر ابزاری اندکی از سطح زمین جدا شود، یا اگر این کار میسر نباشد، او نیز پرواز را از یاد خواهد برد.

اگر هم یک زنبور عسل درون لیوانی بیفتد آن قدر آنجا می‌ماند تا بمیرد. زنبور عسل هیچگاه بالای محل گرفتاری خود را نمی‌بیند. او تلاش می‌کند که از طرفین یا پایین فرار کند. او آن‌قدر خود را به دیواره‌های لیوان می‌کوبد تا بمیرد.

در مجموع می‌توان گفت که بسیاری از ما از بسیاری جهات با موارد یاد شده شباهت داریم. ما با تمامی وجود برای حل مشکلاتمان تلاش می‌کنیم غافل از این که جواب درست در بالای سرمان است.

به آسمان نگاه کن.